بگفته اسقف “مایکل دوو” همجنس گرایی موضوعی است که مردم در برابر آن بطور کلی به چهار شکل مختلف از خود عکس العمل نشان میدهند : 

دیدگاه اول، این گروه از مردم را افرادی روسپی (فاحشه) می داند که با عمل خود در برابر خدا طغیان کرده و دست به گناهانی قبیح می زنند که شایسته مجازات اند

دیگاه دوم، در این رابطه میگوید که باید با این افراد همانند یک بیمار برخورد نمود. بعبارت دیگر این افراد در رده بیمارانی میباشند همانند معتادین به الکل.

دیگاه سوم، اعلام میکند این موضوع یک مسئله ژنتیکی می باشد که بصورت تصادفی در خلقت رخ داده است و میبایست برای درمان آن با شفقت میبایست برخورد نمود

دیگاه چهارم، در همین زمینه بر این باورند که این مسئله تنوعی است در خلقت همانند افراد چپ دست در برابر افراد راست دست و این موضوعی است که باید آنرا پذیرفت و برای آن خوشحال بود

به جرات می توانم ادعا کنم که تفکر اول در میان عامه مردم ایران غالب و پیروز است . قشر روشنفکر عموما به شیوه دوم و سوم قضیه را می نگرند و خیلی کم اند افرادی که دید چهارم را نسبت به همجنسگرایی دارند . این ها یا خود هم جنس گرا هستند یا از طرفداران افراطی حقوق بشر در جامعه اند

همجنسگرایی یک گرایش جنسی است و نه یک تمایل مفسدانه و شهوت آمیز . در حقیقت همجنسگرایان تنها و تنها یک اقلیت جنسی هستند که به دلایل مختلف و قابل توجیه نیازها و گرایشات متفاوت از سایر مردم دارند . متاسفانه در کشور ما عده ای مفاهیمی نظیر همجنسگرایی و بچه بازی را یکسان تلقی می کنند و همه را یک گرایش غیراخلاقی و آلوده به فساد می دانند . اما غافل از آنکه همجنسگرایی گرایشی است که ریشه در نهاد افراد دارد . امروزه در بسیاری از کشورها نظیر ایران همجنسگرایی مجازات هایی از قبیل اعدام و سنگسار را در پی دارد و عقل سلیم نمی تواند بپذیرد که همجنسگرایان این عواقب ناگوار را فقط به سبب رواج فساد تحمل کنند .